Geschiedenis

1885 – OORSPRONG

Als we op zoek gaan naar onze roots, dan komen we in Ghlin terecht. Een klein, Waals dorpje in de buurt van de stad Bergen. De eerste naam die in onze geschiedenis verschijnt, is Léonard Simonon. Hij werd blind op jonge leeftijd en richtte in 1885 een privéschool op voor blinde kinderen. Naast basisonderwijs kregen de kinderen ook een opleiding om hen klaar te stomen voor het beroepsleven. Helaas kampte de school met een gebrek aan financiële middelen. Om het zogenaamde Buitengewone Blindeninstituut van Ghlin te redden, deed Léonard Simonon een beroep op de goodwill van het publiek. Vanaf dat moment werd de basis gevormd voor wat we nu kennen als het huidige centrum: ‘Vrienden der Blinden’, dat in 1929 omgevormd werd tot een vereniging zonder winstoogmerk (vzw).

1914-1918 – WERELDOORLOG 1

Het verhaal van de geleidehond zoals we die nu kennen, begint pas echt tijdens de Eerste Wereldoorlog. Geleidehonden werden toen interessant, omdat veel jonge soldaten blind waren geworden door de blootstelling aan mosterdgas (Yperiet). De herdershond was in die tijd gekend als trouw, behulpzaam en gehoorzaam. Van die eigenschappen maakte de Duitse arts Dr. Gerhard Stalling dan ook gretig gebruik. Hij behandelde veel blinden en kwam op het idee om honden op te leiden zodat ze de mannen konden helpen. Zo wandelde de dokter op een dag met een patiënt en een hond in het ziekenhuis. Op een bepaald moment werd hij weggeroepen en liet hij beiden achter. Bij zijn terugkomst zag hij duidelijk dat de hond voor de patiënt had gezorgd.

1916 – 1e BLINDENGELEIDEHONDENSCHOOL

Het eerste opleidingscentrum voor honden en blinden werd een feit tijdens de Eerste Wereldoorlog. Het werd opgericht in Oldenburg door de Duitse Hondenambulance Rode Kruis. De eerste geleidehond werd in 1916 afgeleverd aan Paul Feyen. Al snel werden dat 100 tot zelfs 539 honden in 1919. Vanaf 1922 werden niet alleen voor soldaten honden opgeleid maar ook voor het eerst voor blinde burgers. Uiteindelijk kwamen er klachten over de dalende kwaliteit van de prestaties van de honden. Eerst weigerde de vereniging om nog met veteranen te werken en daarna werd ook de opleiding voor burgers stopgezet. In die tijd werden enkel herdershonden gebruikt en dat verklaart meteen ons logo: een herderskop met een blindenstok in zijn muil.

 

1921 – PROVINCIAAL INSTITUUT VOOR BLINDEN IN GHLIN

Wat in het begin van de geschiedenis nog het Buitengewone Blindeninstituut van Ghlin werd genoemd, werd in 1921 het Provinciaal Instituut voor Blinden. Daar startten 2 beroepsrichtingen voor blinden en slechtzienden op. De bedoeling was om hen uit hun isolement te halen en hun visuele beperking om te buigen naar iets positiefs. Want wie namelijk 1 zintuig verliest, kan de overige des te beter gebruiken. Zo werden bijvoorbeeld manden gevlochten op het gevoel en muziekinstrumenten gestemd op het gehoor.

 

1923 – VERENIGING KWEKERS VAN DUITSE HERDERS

De vereniging van Kwekers van Duitse Herders was de eerste, professionele instantie die instond voor het opleiden van blindengeleidehonden. Er werd rekening gehouden met de socialisatie en positie van de hond naar het baasje toe. In 1923 opende die nieuwe vereniging een opleidingsschool in Potsdam (Duitsland). Vanaf dat moment konden de blinde veteranen daar terecht. De school hanteerde dezelfde opleidingsmethoden als de meeste huidige scholen. Het proces begon met de selectie van geschikte honden om daarna een zorgvuldige matching met het baasje uit te voeren. De training gebeurde zo veel mogelijk in de thuisomgeving. In 1930 werden in Duitsland tot 4000 gekwalificeerde geleidehonden toegewezen. Zoals eerder vermeld werd in die tijd gewerkt met Duitse herders, terwijl er nu gekozen wordt voor golden en labrador retrievers omwille van hun zachte karakter.

 

1928 – LES AMIS DES AVEUGLES ASBL

In 1928 kende het bovengenoemde ‘Institut Provincial pour Aveugles de Ghlin’ een gebrek aan financiële middelen. Om de school te kunnen open houden, deed men een beroep op openbare donaties zoals we die tot op de dag van vandaag kennen als giften. Dat initiatief was een succes en zo kon in 1929 het instituut worden omgedoopt tot een vzw. Het ultieme doel was om blinden actief te laten deelnemen aan het sociale leven.

1946 – CENTRE DE FORMATION DES CHIENS GUIDES A GHLIN

Na het einde van de Tweede Wereldoorlog verhuisde de vzw naar het Provinciale domein ‘Le Château de la Barrière’. Leerlingen kregen er financiële en materiële hulp en konden deelnemen aan activiteiten om hen te helpen bij hun sociale en professionele integratie. Daarnaast werd ook het opleidingscentrum voor geleidehonden én een tehuis opgericht voor mensen die blind waren geworden door een arbeidsongeval of door de oorlog.